Zoekresultaten voor: m120

Deel 2 alweer, nog bedankt voor de leuke reacties op het vorige Oud Nieuws. Geen mensen gehoord die het Fordje hebben of kennen, maar we houden ons nog steeds aanbevolen. Ook niet slecht bedacht: Iemand opperde dat het ook wel eens een Rushton zou kunnen voorstellen, een tijdgenoot van de Fordson, en er ook op gebaseerd. De kleuren kloppen, en de spatborden lijken er ook op, maar we hebben tot nu toe alleen plaatjes gezien van Rushtons op stalen wielen. Wordt vervolgd?

Deze keer maar een zijstraat ingeslagen, Oud nieuws gaat nu over combine(s), een Laverda nog wel. Van de oudere Laverda modellen zijn niet veel in miniatuur gemaakt. Ros maakt(e) in 1/43 wel wat van de nieuwere, maar die waren al bruin, en veranderden al snel in Fiatagri en Hesston. Vandaag de dag zijn Laverda’s rood, UH maakt nu een niet onaardig (!) model van de 255 REV. Maar goed, dit is Oud Nieuws, terug naar de oude modellen. Tammo is 40 jaar oud, en weet uit zijn jeugd nog goed een populaire Laverda te herinneren, de M 120.

In de provincie Groningen liepen er vele, naast de Matador’s en de Clayson M 103, of zoals wij deze noemden: een kameel. Van de M 120 bestaat een echt promotiemodel, het was niet in een speelgoedwinkel te koop. Bij of via Laverda dealers kon je het krijgen of kopen, liefst natuurlijk met een echte erbij. Als de dealer hier tenminste ‘aan deed‘ want velen vonden ‘speelgoed’ maar niks, en al helemaal dat ‘plastic spul’. Ze waren inderdaad zeer breekbaar, en niet veel hebben het spelen of het afstoffen overleefd.

Tammo’s zwager had een landbouwmechanisatiebedrijf, en verzamelde ook miniaturen. Hij had zo’n model, en kreeg het van een vriend die op reis door Italië ook een excursie bij Laverda had gedaan, waarna iedereen zo’n model kreeg! Zowel Tammo als Hans hebben nu ook van dit moois, eentje heeft er zelfs twee! Twee verschillende nog wel, want hij bestaat ook als Someca! De Someca is oranje met zwarte velgen, maar is er ook met beige velgen.

De Laverda is donkerder oranje met beige velgen. De Franse verzamelaar Philippe Decombat probeerde Tammo volgens hem te vertellen (in het snelle Frans) dat hij ook een bruine versie ervan heeft, maar die hebben we nog niet gezien. Mr. Decombat is Tammo’s nachtmerrie op Franse veilingen, onder andere in de strijd om dat andere modelletje van een Laverda M 132, die van DUGU. (1/35) Meer hierover een paar Agritoys terug over de Franse veiling en Chartres. Mr. Decombat heeft een website genaamd frenchagritoy.com, waarop zijn indrukwekkende verzameling te zien is of zou moeten zijn, want je moet je als bezoeker eerst inschrijven, en dat is zelfs whizzkid Hans Sikkema nog niet gelukt…

Hans vond zijn Someca op een Franse veiling, en kreeg erbij wat je zou kunnen noemen een folder in het kwadraat. Het is een boekwerkje met een stempel ‘vertrouwelijk’ erop, een zogenaamde verkoopargumentatie. De omslag is bedrukt met een tekening van een Someca M 120 in actie, iets wat bij grafisch vormgever Hans Sikkema natuurlijk helemaal op z’n plaats is. Dealers of vertegenwoordigers konden in dit boekwerk spieken wat ook alweer de sterke punten waren van een M 120 tegenover de rest .

Hij wordt op alle fronten vergeleken met een Claas Matador Gigant, Clayson M 103, Clayson Armada, Braud 405, International F8.513, en een MF 510. Hij komt er – niet geheel verrassend – aardig bij weg, en achterin staat een aantal oneliners die potentiële kopers over de streep moet trekken. Ook de maatvoering staat er keurig in, en zo rekenen we even uit dat het model precies 1/25 is. Ai, Tammo verzamelt toch alleen 1/32? Ja, maar die van DUGU is 1/35, dus die klopt ook al niet, en ze zijn zo mooi…

Een echte Dugu heeft Tammo trouwens nog altijd niet maar Pascal Valentin, de Franse meesterbouwer, heeft een aantal kopieën gemaakt van dit uiterst zeldzame beestje, waarvan er nu wel een in de verzameling prijkt. Bekijk de foto’s van de grotere maar, en geef toe, de lijn zit er goed in. Weten we nu ook wie het model gemaakt heeft? Helaas, geen ontknoping als in het vorige stukje, wij weten het niet. Op en in het model staat alleen made in Italy, en ook de doos verraadt niets. Wel gegevens over de echte machine, het adres van de Laverda fabriek en een schitterende foto, maar geen fabrikant. Of? Aan de binnenkant van het deksel staat piepklein: Grafiche Chiminello- Marostica. Wie het weet mag het zeggen. In een oud ACA clubblad zagen we eens een doos die heel anders bedrukt is, misschien staat het daarop.

Wat is er verder nog te vertellen over dit model? Zoals u al had begrepen is het erg breekbaar, dus zeldzaam en dus waardevol. Prijzen die we hebben gezien, en dat zijn er niet veel, variëren van 600 euro tot het dubbele, afhankelijk van de staat waarin de combine en misschien de doos verkeren. Wij zouden graag horen of dit model ook inderdaad via Nederlandse dealers te krijgen was, en natuurlijk wie het gemaakt heeft. We houden u op de hoogte.

Hans Sikkema en Tammo Broekema

De beste dingen in het leven overkomen ons niet door een druk op de knop. Dit inzicht gaat soms ook op voor door ons begeerde modellen. Bijvoorbeeld voor de Laverda M132 in schaal 1/35. Het duurde maar liefst achttien jaar voordat het me eindelijk lukte eentje te kunnen kopen! Het vinden was overigens niet zo het probleem… Niet dat ze nou elke maand even opdoken, integendeel. Maar elke keer wanneer er dan eindelijk eentje op je pad kwam en je had bijna beet, werd het als een stukje lokaas snel onder je neus vandaan getrokken. Alsof er een vloek op rust.

We beginnen dus achttien jaar terug. Ik groeide in die tijd eigenlijk nog maar net het wereldje in, maar had al snel een neus ontwikkeld voor het bijzondere spul. De ‘trekkerbijbel’ van Ray en Charlie lag op m’n nachtkastje en ook Agritoy droeg bij aan het vergaren van kennis. Zo stond er een prachtig stukje in van Tammo over de veiling van de verzameling van meneer Bougan, voorzitter van de Franse club de ACA. (Zie Agritoy november 2002). Het betrof een collectie waar je trouwens vandaag de dag nog steeds de gemiddelde verzamelaar voor mag wakker maken. Mij in elk geval wel. Een van de modellen waar Tammo toen op uit was, was een Laverda M132 combine in schaal 1/35 gemaakt door DUGU. Een prachtig modelletje met de doos erbij, maar ook toen in 2002 al zeer prijzig gezien de opbrengst op de veiling: €1200. Tammo moest hem helaas laten gaan en vanaf dat moment zocht ik ook mee naar de Laverda. In die tijd (en nu nog!) kenden wij maar weinig mensen die zoiets in hun verzameling hadden. Het model is veel jonger dan de M120’s in schaal 1/25 waarover we schreven in een Oud Nieuws uit 2006, maar veel moeilijker te vinden! Wat we wel kunnen stellen is dat er meer M120’s over de Italiaanse grens zijn gekomen dan M132’s. Ook de echte M120 was hier veel bekender. Het model was ook uitgebracht als Someca M132, net als de M120. Charlie Burkholder had ‘m ook in z’n verzameling. Deze versie is trouwens vrijwel net zo moeilijk te vinden, maar even afgezien van in Frankrijk, niet zo begeerd als de Laverda. Tammo kwam eind jaren 2010 een Someca M132 met doos tegen bij handelaar Rafael Levi. Ook toen moest er een viercijferig bedrag voor worden betaald, en uiteindelijk heeft hij ‘m kunnen ruilen tegen een grote partij andere modellen.

Een aantal jaar later, tijdens een Google zoekronde… hebbes! Een Laverda M132 mét doos. Maar helaas, een Ebay advertentie van slechts een paar weken oud en verlopen. Maar helaas, het was een ‘buy it now’, verkocht voor €80. Ja, tachtig euro. Iemand is hier heel blij van geworden, maar ik had daarna toch even een paar… hoe zullen we het noemen… onrustige dagen.

In 2015 had ik weer beet, dacht ik. Op Ebay Italië was nét een advertentie geplaatst in veilingstijl. Dit keer ontkomt ie me niet dacht ik. Dus meteen de verkoper aangeschreven of hij hem niet meteen wilde verkopen tegen een goed bod. Hij stond er eerst niet zo voor open, maar na een tweede poging en een verhoging van mijn bod zou hij de aanbieding beëindigen was het model van mij. Ik was natuurlijk super blij! Eindelijk was het me gelukt. Maar niet te vroeg gejuicht, dat doen we pas als de postbode met het pakketje op stoep staat. Meteen het geld overgemaakt met Paypal, waarna de verkoper het model de volgende dag zou versturen. De volgende ochtend kijk ik op mijn telefoon, en wat zie ik tot mijn verbazing? Het geld is weer teruggestort, met een bericht van de verkoper wat erop neer kwam dat het model al eerder die week ‘per ongeluk’ in hun echte winkel was verkocht. De werkelijke verklaring was natuurlijk dat een andere kaper op de ‘Ebay kust’ na het beëindigen van de veiling de verkoper heeft benaderd met een (veel?) hoger bod dan die van mij. Italianen en een ‘offer you can’t refuse’…

Wat mij daarna opviel bij het bestuderen van de foto’s was dat het model niet rood gespoten was, zoals gangbaar, maar van naturel rood plastic! Blijkbaar bestaan er dus verschillende uitvoeringen van het model.

Weer een aantal jaren later. Op Facebook duikt er eentje op. Helaas niet te koop, maar een lucky find van een Italiaanse verzamelaar. Direct zichtbaar is dat het weer om een ‘plastic rode’ versie gaat, en er is ook een foto gemaakt van de onderzijde die interessante info prijsgeeft: het model is gemaakt door fabrikant LMG uit San Martino in Rio in de provincie Reggio Emilia.

Het is 14 januari 2020. Ik krijg ineens een appje binnen van een onbekende Italiaan: hij heeft gevonden wat ik zoek, met een aantal foto’s van een Laverda M132, met doos! Wat blijkt, hij heeft mijn ‘gezocht’ advertentie op 60Toys gevonden via Google. De deal was snel gemaakt en een paar dagen later stond de postbode dan echt op de stoep met het zo lang begeerde model. Wederom heeft een model mij gevonden, in plaats van ik het model!

Mijn M132 is ook de LMG versie van plastic, met bruin gespoten plaatwerk aan de onderzijde. Hoe de vork nu precies in de steel zit met LMG en DUGU is mij onbekend. De DUGU’s zijn dus ook van kunststof, maar rood of oranje gespoten, als Laverda of Someca M132. De LMG heb ik tot nu toe alleen als Laverda gezien, dus of er een Someca variant van bestaat betwijfel ik. Alle informatie hierover is natuurlijk welkom! Ook als u in het bezit bent van een van deze modellen dan hoor ik het graag, want de M132 club is nog steeds maar zeer dun gezaaid in Nederland.

Het waren echte promotiemodellen, en breekbaar. Dé ingrediënten die een model later zeldzaam kunnen maken. De M132 is waarschijnlijk uitgebracht rond het productiejaar van de echte machine, dus vanaf 1975. (De M120 in 1/25 zou gemaakt kunnen zijn vanaf 1963).

Nog een leuke anekdote ter afsluiting. Op de afgelopen beurs in Zwolle raakte ik aan de praat met Sandro Poli, oudgediende uit het Italiaanse wereldje en organisator van de beurs in Budrio destijds. Hij vertelde dat hij veel heeft gespeeld met de M132 modellen als kind. Wanneer er dan weer eentje stuk was gegaan reed ie met z’n vader naar de Laverda fabriek in Breganze om een nieuwe op te halen! En dat diverse keren…

Stuur gerust een berichtje als u een vraag heeft of interessante info. Vooral in deze beursloze tijden is het een leuke manier om onze hobby met elkaar te blijven beleven!

Het gaat u goed!
Hans Sikkema